Plastyka deformacji piersi po leczeniu oszczędzającym raka piersi (BCT)

Rak piersi stanowi najczęstszy nowotwór złośliwy u kobiet. W krajach Europy Zachodniej i USA leczenie oszczędzające raka piersi (BCT – breast conserving therapy) stanowi około 70% przypadków chirurgicznego leczenia raka piersi. BCT opiera się na usunięciu ogniska raka wraz z marginesem tkanek zdrowych oraz adekwatnym postępowaniu w zakresie układu chłonnego dołu pachowego (pobranie węzła wartowniczego lub usunięcia węzłów chłonnych dołu pachowego).

Finalnym etapem jest pooperacyjna radioterapia. Skutkiem wycięcia części gruczołu oraz pooperacyjnego naświetlania pozostałych tkanek jest objętościowe zmniejszenie piersi oraz niejednokrotnie pooperacyjna deformacja operowanej piersi. Nowoczesne leczenie raka piersi to chirurgia obu piersi. Odpowiedzią na przewidywane zmniejszenie objętości operowanej piersi powinna być jednoczasowa lub odroczona symetryzacja drugiej piersi. Coraz szerszym problemem staje się pooperacyjna deformacja piersi operowanej – z jednej strony rośnie odsetek operacji oszczędzających, z drugiej strony rośnie świadomość pacjentek w zakresie możliwości chirurgicznej korekcji pooperacyjnych ubytków.

Najprostszym rozwiązaniem jest wycięcie blizny i plastyka miejscowa piersi, poprzez szerokie uruchomienie gruczołu piersiowego, a następnie odpowiednie ufiksowanie płatów i odtworzenie naturalnego konturu piersi.

Innym rozwiązaniem jest lipofiiling, czyli pobranie tkanki tłuszczowej z brzucha, ud lub pośladków pacjentki, oczyszczenie, a następnie wprowadzanie do piersi uprzednio przygotowanej tkanki tłuszczowej za pomocą iniekcji. Powyższe rozwiązanie umożliwia wypełnienie ubytków, korekcję deformacji a także rozmiękczenie blizny pooperacyjnej.

Bardziej zaawansowane ubytki objętościowe, zmiany popromienne zakończone ubytkami skóry lub skutkujące koniecznością dodatkowej resekcji fragmentu pozostawionego gruczołu mogą zostać skorygowane poprzez przesunięcie uszypułowanego płata z mięśnia najszerszego grzbietu (LD). Jest to dłuższa i trudniejsza procedura, aczkolwiek uzyskujemy bardzo dobrze ukrwiony płat, idealny do plastyki tkanek po radioterapii.

W przypadku niedoborów objętościowych, bez deformacji piersi operowanej, możemy zastosować LHOF, płat uszypułowany z sieci większej. Pobrany laparoskopowo jest dobrze ukrwiony lecz trudny do modelowania. W bardziej skomplikowanych przypadkach idealną opcją jest skojarzenie lub powtórzenie kilku z powyższych metod, dające zadowalające efekty kosmetyczne w większości przypadków.