Zmiana płci

(Artykuł może zawierać treści nieodpowiednie dla bardziej wrażliwych osób)

Nie ma danych statystycznych na temat ilości osób transseksualnych w Polsce. Trudno byłoby uzyskać prawdziwą liczbę, ponieważ wiele osób nie deklaruje otwarcie, że czują się transpłciowe. Transseksualizm przeszedł wiele wzlotów i upadków w całej historii: był akceptowany, uznany za normę, a następnie za chorobę. Dziś uznaje się go za prawdziwe cierpienie i istnieje wiele rozwiązań, które mogą pomóc osobom trans stać się tym, kim chcą.

W tym artykule postaramy się przekazać jak najwięcej informacji na temat zmiany płci i operacji korekty płci.

Dzisiaj wszyscy mówią o transseksualizmie jak o nowym zjawisku, jednak jest zupełnie odwrotnie! Temat ten rozpoczął się już w starożytności, a nawet w plemionach indiańskich, gdzie transkobiety miały możliwość przebierania się za kobiety, a nawet posiadania męża. Również w historii mamy znane transosoby, np. Joanna d'Arc we Francji.

W historii współczesnej pamiętamy Lili Elbe, pierwszą znaną osobę, która przeszła operację zmiany płci w r. 1930, ale zmarła podczas operacji przeszczepu jajników. Pamiętamy również Christine Jorgensen – pierwszą znaną trans kobietę, która w latach 1952–1954 pomyślnie przeszła wszystkie zabiegi związane z korektą płci.

To właśnie wtedy dr Harry Benjamin został pierwszym lekarzem i endokrynologiem, który stwierdził, że transosoby nie są chore, ale są ofiarą prawdziwego cierpienia. Dr Benjamin w całej swojej karierze pomógł wielu osobom trans, dlatego uważa się go za „założyciela” zachodniego transseksualizmu, zgodnie z danymi zebranymi przez Lynn Conway z laboratorium sztucznej inteligencji w Michigan w jej pracy doktorskiej.

Pod koniec lat 50. ubiegłego wieku francuski chirurg plastyczny, Georges Burou wynalazł nowoczesną technikę inwersji prącia w czasie zamiany M/K. Jest ona stosowana do dziś.

Zabiegów związanych z korektą płci nie można lekko traktować, czeka Cię zatem długa ścieżka medyczna. Tutaj podsumowujemy etapy, przez które musisz przejść, aby znaleźć się na końcu tej ścieżki.

1. Lekarz rodzinny: pierwszym krokiem jest udanie się do lekarza rodzinnego w celu omówienia swojej sytuacji. Powie ci, co robić dalej.
2. Endokrynolog: tutaj zaczyna się terapia hormonalna. Po wykluczeniu możliwych przeciwwskazań do leczenia hormonalnego poprzez badania krwi, endokrynolog przepisze Ci hormony, aby rozpocząć zmianę w ciele.
3. Test w prawdziwym życiu: w tym samym czasie, gdy podejmujesz leczenie hormonalne, Twój psycholog poprosi cię o poddanie się testowi w prawdziwym życiu. To znaczy, że przez okres 2 lat będziesz musiał żyć z płcią, z którą naprawdę się identyfikujesz. Jest to dość trudny okres, ponieważ zmiana się jeszcze nie skończyła, ale pozwala Ci doświadczyć zmiany w ciele przed poddaniem się nieodwracalnej operacji.
4. Operacja: po zakończeniu procesu prób i testów możesz przejść operację zmiany płci, chociaż hormony będzie trzeba brać przez całe życie. Jeśli dokonujesz korekty K/M, możesz rozpocząć mastektomię, kiedy zaczniesz brać hormony. W przypadku korekty M/K będzie trzeba poczekać, aż wzrost twojej klatki piersiowej ustabilizuje się, aby wykonać powiększenie piersi.

Terapia hormonalna jest początkiem zmiany fizycznej. Osoby trans przeżywają je jako uwolnienie. Istnieją rozmaite rodzaje hormonów podawanych na różne sposoby (doustnie, skórnie lub poprzez zastrzyki).

Mężczyźni trans otrzymują hormony męskie, czyli testosteron. Kobiety trans zamiast tego przyjmują hormony żeńskie, to znaczy estrogeny i antyandrogeny. Przyjmowanie estrogenów będzie trwać przez całe życie, podczas gdy antyandrogeny nie będą już potrzebne po operacji zmiany płci. Przyjmowanie testosteronu powinno również trwać przez całe życie.

Co 6 miesięcy trzeba będzie przychodzić na kontrolę. Po dokończeniu operacji zmiany płci kontrole będą odbywać się co roku.

Tempo zmian hormonalnych zależy od pacjenta. Są one podobne do tych, które występują w czasie dojrzewania:

• K/M: zmienia się głos, rosną włosy na ciele i twarzy, łechtaczka zmienia kształt i powiększa się, zmienia się masa mięśniowa i sylwetka, kości stają się silniejsze, a skóra grubsza. Bierzemy również pod uwagę zmiany fizjologiczne, takie jak zwiększenie częstości rytmu serca i ciśnienia krwi, zmiana zapachu ciała, zwiększone libido i utrata miesiączki.

• M/K: rozwijają się sutki i klatka piersiowa, jądra ulegają zanikowi, zmniejsza się erekcja i masa mięśniowa, tkanka tłuszczowa zostaje ponownie rozdzielona, twarz i skóra stają się gładsze i szczuplejsze, ustaje łysienie. Obserwuje się także następujące zmiany: zmniejszenie libido, zmniejszenie częstości rytmu serca, niezdolność do erekcji i wytworzenia nasienia lub wytrysku.

Ponadto należy pamiętać, że podczas korekty M/K hormony mają niewielki lub nawet żadnego wpływu na głos. Dlatego będziesz musiała wziąć lekcje dykcji lub skonsultować się z logopedą, aby pomóc Ci zmienić dykcję. To samo dotyczy włosów na ciele – hormony ich nie usuwają, potrzebny jest zabieg laserowego usuwania włosów.

Wiedz również, że niektóre działania hormonów są odwracalne, podczas gdy operacja zmiany płci nie jest. Hormony mogą cię wysterylizować, dlatego ważne jest, aby porozmawiać z lekarzem, jeśli w przyszłości chcesz mieć dzieci, aby podjąć niezbędne środki.

Aby zakończyć zmianę mężczyzny w kobietę, musisz także przejść operację powiększenia piersi. Zasadniczo jest to pierwszy zabieg u transkobiet. Można się mu poddać podczas fazy leczenia hormonalnego, ale po ustabilizowaniu rozmiaru klatki piersiowej. Aby uzyskać więcej informacji na temat tego zabiegu, zapoznaj się z naszym artykułem, który znajdziesz tutaj.

Możesz poddać się temu zabiegowi natychmiast po rozpoczęciu terapii hormonalnej, aby przyspieszyć proces zmiany płci.

Klatka piersiowa jest widoczna na co dzień, dlatego powinna mieć możliwie najbardziej naturalny wygląd. Lekarz usunie gruczoł sutkowy, aby utworzyć gładką, symetryczną pierś, wyglądającą estetycznie jak klatka piersiowa mężczyzny. W razie potrzeby może również zmniejszyć rozmiar otoczki brodawki.

Falloplastyka to jedna z operacji zmiany płci, która pozwala mężczyznom rans uzyskać prącie.

• Przygotowanie do zabiegu

Jak powiedzieliśmy wcześniej, powinieneś rzucić palenie przed i po zabiegu, a także przestać brać leki przeciwzapalne. Zostaniesz przyjęty do szpitala dzień wcześniej, aby wykonać płukanie jelit.

• Zabieg

Zabieg jest skomplikowany i trwa od 8 do 9 godzin.

Początkowo urolog użyje warg sromowych mniejszych do odbudowy cewki moczowej. Następnie z warg sromowych większych utworzy mosznę, która będzie podobna do tej u biologicznego mężczyzny.

Aby stworzyć prącie, chirurg wykorzystuje płat skóry z przedramienia. Ten fragment skóry przykrywa i daje objętość kanałowi wewnętrznemu służącemu do odprowadzania moczu. Po tym zabiegu na przedramieniu zostanie blizna i będzie ono cieńsze, ale pozwoli to uzyskać prącie o długości około 12–13 cm ze zdolnością do penetracji.

• Rekonwalescencja

Operacja tego typu wymaga 2 i pół tygodnia hospitalizacji, a do pracy nie będziesz mógł wrócić przez okres do 2 miesięcy. Będziesz nosić bandaż uciskowy wokół ramienia, z którego usunięto płat skóry. Po kilku dniach zostaną usunięte dreny.

W okresie pooperacyjnym radzimy postępować zgodnie z następującymi zaleceniami:

1. chroń operowany obszar przed zimnem
2. śpij na plecach
3. utrzymuj doskonałą higienę intymną
4. noś luźną odzież i luźne majtki.
5. odczekaj kilka tygodni przed wznowieniem aktywności fizycznej – rób to w sposób progresywny
6. zwróć uwagę na jakąkolwiek znaczącą zmianę w okresie rekonwalescencji: zapachy, płyny... aby jak najszybciej poinformować o tym chirurga.

• Efekty

Ogólnie rzecz biorąc, pacjenci są bardzo zadowoleni z wyników falloplastyki. Większość z nich może oddawać mocz z pozycji stojącej i mieć orgazm. Penetracja również jest możliwa, ale wymaga założenia protezy, która stwarza erekcję, ale o tym później. W celu uzyskania jeszcze bardziej naturalnego efektu, możesz wytatuować żyły na penisie. Dopiero po zakończeniu leczenia możesz poddać się kolejnemu zabiegowi, by zakończyć korektę płci.

• Ryzyko i komplikacje

Wszystkie zabiegi chirurgiczne wiążą się z potencjalnymi zagrożeniami i powikłaniami, o których warto wiedzieć. Należą do nich:

1. utworzenie się skrzepu

2. infekcja

3. martwica

4. krwotok

5. trudne gojenie

Protezę umożliwiającą erekcję można umieścić po około 12 do 18 miesiącach po falloplastyce, gdy górna część prącia odzyska czucie.

Proteza ta pozwala na uzyskanie erekcji, a zatem umożliwia penetrację. Możesz również pobudzać penisa, a nawet mieć orgazm bez tego typu urządzenia.

Istnieją różne rodzaje protez. Lekarz Ci doradzić, którą wybrać:

• Proteza półsztywna lub elastyczna: prosta i łatwa w użyciu, umożliwia łatwą penetrację. Jest całkowicie ukryta w ciele i łatwo się wygina. Jednak pozostaje sztywna przez cały czas, co może powodować dyskomfort, sprawiając wrażenie ciągłej erekcji. Początkowo została stworzona dla starszych mężczyzn, którzy nie mogą już mieć erekcji.
• Elastyczna proteza erekcji trans mężczyzn: specjalnie zaprojektowana dla trans osób, można ją aktywować prostym ruchem.
• Proteza hydrauliczna: w mosznie umieszcza się zamknięty system składający się z pary cylindrów, zbiornika oraz pompy. Kilkukrotne jej naciśnięcie umożliwia uzyskanie erekcji. Bardzo dobrze naśladuje naturalny wzwód, ale jej trwałość to 5 do 10 lat.
• Nadmuchiwana proteza erekcji: zawiera zbiorniczek umieszczony w dolnej części brzucha zawierający płyn, który powoduje erekcję.